In de serie 'The Thief his Wife and the Canoe' op NPOstart wordt pijnlijk zichtbaar wat psychisch geweld met iemand doet.
Afgelopen weekend keek ik de serie 'The Thief his Wife and the Canoe' op NPOstart en werd gegrepen door het psychische geweld dat de vrouw uit de serie moest doorstaan (het is overigens een waargebeurd verhaal). Zo intens verdrietig om te zien hoe zij van zichzelf af was komen te staan en zich liet leiden door haar echtgenoot.
Hoewel zij pogingen deed om niet in zijn plan mee te willen gaan, zag zij toch geen uitweg en volgde hem in zijn verhaal. Jaren van psychisch terreur gingen hieraan vooraf. Je ziet de patronen soms heel vilein terug in de serie. Het schadelijke gedrag van de ander wordt ‘gewoon’ en ze schikt zich om de vrede te bewaren.
Het raakte me diep omdat ik er verschillende zaken in herkende. Hoe ik als jonge vrouw van mezelf af was komen te staan.
Ik kon me zo goed voorstellen hoe de buitenwereld op haar reageerde, hoe zij haar als moeder verafschuwde. Hoe kon ze zoiets doen? En ze was toch een volwassen vrouw die zelf beslissingen kon nemen. Ze had zo bij hem weg kunnen gaan. En toch werd ze steeds dieper zijn verhaal ingezogen en verloor zichzelf steeds een beetje meer. Zo pijnlijk.
Het raakte me diep omdat ik er verschillende zaken in herkende. Hoe ik als jonge vrouw van mezelf af was komen te staan. Eigenlijk geen idee had wie ik was en wat ik wilde. Ik kwam in een relatie terecht die mij emotioneel nog meer beschadigde. Ik dreef steeds verder van mezelf af, voelde me afhankelijk, angstig en ongelukkig. Ieder moment kon ik weg en ik durfde het niet.
Weinig mensen in mijn omgeving wisten wat er speelde, de doodsangsten die ik doorstond hield ik meestal voor mezelf. Ik had in mijn jonge jaren geleerd om zaken zelf op te lossen, hulp vragen was me eens duur komen te staan. De overtuiging dat wat ik te zeggen had niet belangrijk genoeg was, zorgde ervoor dat ik mijn situatie goed kon verhullen. Ik hield het voor mezelf. Ik schetste een mooi plaatje naar de buitenwereld. Ik was bang dat anderen iets van me zouden vinden als ik hem zou verlaten.
Het kostte me verschillende jaren om de stap te nemen en bij hem weg te gaan. Het is zo’n moment dat ik nog altijd kan terughalen. Een gevoel van kracht en gelukzaligheid.
Het kostte me verschillende jaren om de stap te nemen en bij hem weg te gaan. Het is zo’n moment dat ik nog altijd kan terughalen. Een gevoel van kracht en gelukzaligheid. Een anker dat, hoe moeilijk een situatie ook voor me is, ik de moed heb om op te stappen. Dat ik voor mezelf kan kiezen.
De psychische klappen die de vrouw uit de serie moest doorstaan en de weg die zij moest bewandelen om te beseffen hoe waardevol zij is als mens, waren zwaar. En hoewel zij nog altijd werkt aan zichzelf en de relatie met haar kinderen, besef ik mij eens te meer hoe dapper zij was en hoe dankbaar ik me voel. Dat er een moment kwam in ons leven waarin we moed vonden om voor onszelf te kiezen.
Heb mededogen voor de mensen die vastzitten in een relatie die op verschillende vlakken schadelijk voor hen is. De wetenschap dat jij er voor hen bent en hen niet veroordeelt, is meer helend dan allerlei oplossingen aandragen. De ander heeft namelijk eerst de moed te vinden om voor zichzelf te kiezen.
Comments